معنای مصرع اول : به نام خداوندی آغاز می کنم که دو نعمت بزرگ عقل و جان را به انسان عطا کرده است زیرا فکر و اندیشه انسان نمی تواند فراتر ازاین برود
معنای مصرع دوم : به ذهن و اندیشه انسان ،سخنی بالاتر ازاین خطور نمی کند که سخنش را با نام پروردگاری آغاز کند که به انسان جان و خرد بخشیده است.
معنای مصرع سوم : خداوند متعال صاحب اسما و صفات و القاب متعدّد و آفریننده/ جاو مکان(عالم هستی )است.
معنای مصرع چهارم : اوست که روزی دهنده موجودات عالم و هدایت کننده آنهاست. مشتری، زحل )و آسمان ،
معنای مصرع پنجم : خداوند متعال افلاک هفتگانه (قمر، عطارد، ناهید، خورشید،مریخ در حال حرکت را آفریده است
معنای مصرع ششم : و اوست که به خورشید و ماه و ستارگان نور و روشنی بخشیده است.
معنای مصرع هفتم : با چشمان و وجود جسمانی و مادّی نمی توان خدا را درک کرد معنای مصرع هشتم : پس برای این کار بیهوده به چشمانت زحمت مده.
معنای مصرع نهم : انسان حتّی با افکار تیزو اندیشه های باریک بین نیز نمی تواند به وجود خداوند متعال دست یابد
معنای مصرع دهم : زیرا که ذات اقدس پروردگار فراتر از محدوده اسما و نام ها و مکان ها است ( .خداوند لامکان است).
معنای مصرع یازدهم : هیچ کسی نمی تواند خداوند متعال را آنگونه که شایسته درگاه اوست،
معنای مصرع دوازدهم : ستایش کند پس تو باید کمر بندگی و اطاعت از او به میان ببندی و در بندگی و عبادت او تلاش کنی.
معنای مصرع سیزدهم : هر کس دانش کسب کند در زندگی موفق خواهد بود
معنای مصرع چهاردهم : با کسب علم فرد پیر مانند جوانی توانا زنده خواهد بود
معنی تمام اشعار کتاب فارسی پایه نهم - قسمت نهم
معنی تمام اشعار کتاب فارسی پایه نهم - قسمت هشتم
معنی تمام اشعار کتاب فارسی پایه نهم - قسمت هفتم
معنی تمام اشعار کتاب فارسی پایه نهم - قسمت ششم
معنی تمام اشعار کتاب فارسی پایه نهم - قسمت پنجم
معنای ,مصرع ,خداوند ,انسان ,نمی ,متعال ,معنای مصرع ,است معنای ,خداوند متعال ,نمی تواند ,بندگی و
درباره این سایت